بررسی و توصیف پیوند دهنده‌ها در زبان فارسی براساس نظریة حاکمیّت و مرجع‌گزینی

الف- منابع فارسی:

1. 1.       احمدی گیوی،  حسن، انوری، حسن. (1390). دستور زبان فارسی 2، تهران: انتشارات فاطمی، 391 صفحه.
2. 2.       باطنی، محمدرضا. (1389). توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی، تهران: انتشارات امیرکبیر، 197 صفحه.
3. 3.       پهلوان نژاد، محمدرضا، رسول پور، حسین. (1391). جملات مرکب در زبان فارسی (تحلیلی بر پایة نظریة دستور نقش گرا و ارجاع). مجلة زبان شناخت، شماره 9. ص 25-1.
4. 4.       شفائی، ا. (1373). مبانی علمی دستور زبان فارسی، تهران: انتشارات نوین، 290 صفحه.
5. 5.       عرب نژاد، ا. (1379). ساخت بندهای موصولی در زبان فارسی. دانشکده ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، گروه زبان شناسی.
6. 6.       غلامعلی زاده، خسرو. (1390). ساخت زبان فارسی، تهران: انتشارات احیاء کتاب، 336 صفحه.
7. 7.       فرزین ، سارا . (1386) . بررسی پیونده ها در زبان فارسی بر پایه نظریه حاکمیت و مرجع گزینی . دانشکده ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه رازی ، گروه زبان شناسی.
8. 8.       مشکوة الدینی، مهدی. (1390). دستور زبان فارسی (بر پایه ی نظریه ی گشتاری). مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی، 242 صفحه.
9. 9.      نغزگوی کهن، مهرداد . (1392). بررسی کلمات ربط تقابلی فارسی و چگونگی تکوین آن ها. فصلنامه جستارهای زبانی، شماره 16، ص 265-245.

ب- منابع انگلیسی:

1. 1.     Kortmann, Bernd. (1997). Adverbial Subordination: A Typology and History of Adverbial Subordinators Based on European Languages. Mouton de Gruyter, Berlin, New York.
2. 2.     Mauri, C., and Auwera, V.D. (2013). Connetives. P. 377-402. In Keith Allan and Kasia M. Jaszczolt (Eds.). The Cambridge Hand book o pragmatics. Cambridge University press, Cambridge.
3. 3.     Mithon, Marianne. (1988). The Grammaticalization of Coordination. Pp.331-360. In J. Haiman and A.S.A. Thompson (Eds.). Clause Combining in Grammar and Discouse. Amsterdam: Benjamins.
4. 4.     Ramat, G. and C. Mauri. (2014). " The Grammaticalization of Coordinating Interclausal Connective. Pp. 659-664. In Heiko Narrog and Bernd Heine (Eds.). Oxford Handbook of Grammaticalization. Oxford University Press.